Er was eens ... een muur in Ekkergem

Vorige week ontstond beroering over de verplichte restauratie van een beschermde 'muur' in Ekkergem die de stad niet minder dan één miljoen euro gaat kosten. Verschrikkelijk volgens Termont, maar hij kan er niets aan doen: zijn handen zijn gebonden.  

De kwestie is een mooie metafoor voor een beleid dat gestoeld is op manke informatie, onbehoorlijk bestuur en doorgeschoven verantwoordelijkheid. 

Het beschermde monument in Ekkergem is geen muur, maar een volledige pandgang van een voormalig klooster: een gebouw met een aanzienlijk volume waarmee wat te doen valt, voor de buurt, stedelijke diensten, ... 

De burgemeester beweert ook dat de restauratie integraal op kosten van de stad moet gebeuren. Als de stad zou wachten tot volgend jaar kan ze 80% van de restauratiekosten laten betalen door de Vlaamse overheid.  

In plaats van met een beschuldigende vinger naar een zogenaamd wereldvreemde Vlaamse overheid te wijzen, zou het stadsbestuur beter in eigen boezem kijken. De stad is immers al sinds 1994 eigenaar van het gebouw. Iedereen weet dat het uitstellen van de renovatie van een monument een zeer slecht idee is: met de tijd nemen de kosten exponentieel toe 

Het verhaal van de muur van Ekkergem is symbolisch voor het beleid van paarsgroen. 

- Paarsgroen onderstut het monument van de stadsfinanciën door de schuldenlast in een fors tempo omhoog te jagen (500 miljoen euro schuld in 2014, ruim 750 in 2019), in plaats van te 'renoveren' en 'innoveren', dat wil zeggen keuzes maken en besparen. 

-  Wollig of zeer ambtelijk geformuleerde doelstellingen staan transparantie en inspraak in de weg, en bemoeilijken evaluatie achteraf. 

- Qua mobiliteit creëert de stad vooral zelf chaos en problemen door ondoordachte steekvlambeslissingen. 

- De verwachte komst van enkele duizenden Bulgaren begin 2014 is geen reden om op vlak van sociaal beleid of veiligheid vooruit te denken. Integendeel, men gaat gemakshalve uit van stabiliteit op vlak van armoede en overlast. 

- De vergrijzing wordt vastgesteld, maar is geen prioriteit. Het seniorenbeleid wordt stiefmoederlijk behandeld onder het motto 'we zien wel'. 

Voor N-VA voldoet dit meerjarenplan dus helemaal niet en is deze begroting niet sluitend. Want over de cruciale aangekondigde personeelsbesparingen heerst de grootste onduidelijkheid: een belangrijk deel van het plan staat pas ingeschreven voor 2019 ...