Anneleen Van Bossuyt (N-VA): “Actieplan nodig tegen drugsoverlast in Gentse sociale wooncomplexen”

De drugsproblemen in een aantal Gentse sociale wooncomplexen swingen de pan uit. De signalen die we hierover van burgers ontvangen zijn legio. Ook de reportagereeks Niveau 4 drukt ons meer dan ooit met de neus op de feiten. N-VA-fractieleider Anneleen Van Bossuyt: “Met N-VA vragen we om dringend werk te maken van een actieplan. Het is meer dan hoog tijd om de drugsproblemen in sociale appartementsblokken kordaat aan te pakken.”

“Buren die moeten samenleven in hetzelfde complex met huurders met een zware verslavingsproblematiek hebben het niet onder de markt”, zegt Van Bossuyt. “Ze worden dag in dag uit met de problemen geconfronteerd: vandalisme, criminaliteit, dealers, intimidatie, agressie. Kortom: onveiligheid en onleefbaarheid. Dit valt op geen enkele manier te onderschatten. Stel je voor dat je er zelf woont als ouder, als kind of als bejaarde.”

“Het stadsbestuur heeft de situatie te lang niet onderkend”, stelt Van Bossuyt. “Nu is het dringend tijd om in te grijpen. De stad heeft hier een belangrijke verantwoordelijkheid, met name ook als grootste aandeelhouder van de grootste Gentse sociale huisvestingsmaatschappij WoninGent. De drugsproblemen in sociale woontorens stralen af op hele wijken. Die negatieve beeldvorming leidt begrijpelijkerwijs tot frustraties bij de goed menende buurtbewoners daar. Ik kan die mensen goed begrijpen.”

Van Bossuyt: “Via het actieplan moeten de drugsproblemen accuraat in kaart gebracht worden, via een vlot meldingssysteem. Ook pleiten we voor een spoedprocedure bij klachten over druggerelateerde overlast. Nu sleept de behandeling van klachten te lang aan. Mensen hebben te vaak het gevoel in de kou te blijven staan. De klachtenprocedure moet gepaard gaan met een hulpverleningsaanbod, gericht zowel op de drugsverslaafde huurder als op de huurder die met de overlast geconfronteerd worden. We ijveren ook voor een hechtere samenwerking tussen stad, politie, de sociale huisvestingsmaatschappijen en de hulpverleningsorganisaties, met periodieke opvolging en evaluatie. Tot slot willen we camerabewaking op dealer- of overlastgevoelige plekken in en rond de sociale wooncomplexen.”

Van Bossuyt besluit: “De drugsproblemen zijn acuut. Ze slepen ook al lang genoeg aan. Via een actieplan kunnen we de leefbaarheid in de sociale wooncomplexen in kwestie herstellen, in het belang van alle sociale huurders en de buurtbewoners.”