De staatshervorming zit in alle hoeken

Wie niet gelooft hoe je in dit land altijd op de noordzuidverschillen botst, en wie niet gelooft dat elke hervorming en zelfs elk beleid daarop botsen, die had eergisteren in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken moeten zijn...

Het ging om een ontwerp waarin onder meer een systeem op poten wordt gezet om een kind van twee illegalen dat hier geboren wordt in een soort wachtregister te zetten. Een derde register dus naast het bevolkingsregister en het vreemdelingenregister.

Een ontwerp (een voorstel van de regering dus) dat de steun krijgt van alle Franstalige partijen, zonder uitzondering. Aan Vlaamse kant is het enthousiasme eerder bescheiden...

Regeringspartijen CD&V en VLD merken namelijk op dat ze niet zien waar hier de winst zit, als het tenminste niet de bedoeling is aan dat register rechten te koppelen. Want elk kind dat hier wordt geboren - ongeacht illegaal of legaal - krijgt sowieso een geboorteakte, zeg maar een juridische erkenning van het feit dat het kind in kwestie bestaat. Zo hoort het ook in een beschaving. We weten ook hoeveel mensen er waar worden geboren; ziekenhuizen, artsen, ze hebben allemaal registers en aangifteplicht.

Bedenkingen waren er ook dat zo'n wachtregister (alleen al door dienaam) de verwachting wekt op meer, op rechten, op regularisatie.

Uitgerekend bij mensen met een zwakke positie is dat valse hoop creëren. Gevreesd wordt ook dat malafide advocaten dat systeem ook zouden aangrijpen om mensen zonder papieren (bvb na een afwijzing van de asielaanvraag) nog maar eens op kosten te jagen, door ook nog eens via dat wachtregister te proberen voor de rechtbank een erkenning te krijgen... Om van een mogelijk nieuw aanzuigeffect nog maar niet te spreken.

Opmerkingen en bedenkingen die kwamen van alle Vlaamse partijen, op - klassiek in deze - SP.A en Groen na.

Een discussie die meer dan anderhalf uur heeft geduurd, en die culmineerde in de tussenkomst van de fractieleider van de PS die opmerkte dat hij, omwille van het feit dat hij naar de vertaling moet luisteren, eigenlijk niet meer kon zeggen welke partij aan het woord was. Maar, zei hij, ze zeggen aan de andere kant van de taalgrens wel allemaal hetzelfde; en wat ze zeggen is hardvochtig, onmenselijk, asociaal en weinig democratisch.

Ik chargeer nu in het belang van de duidelijkheid: de man van de PS hoorde dus alleen maar halffascistoide Vlaams Belang-praat.

Waarop de Vlaamse partijen dan weer in alle staten geraakten en antwoordden dat ze dat soort praat van mensen die zich moreel superieur achten beu zijn, dat ze net omdat ze sociale reflexen hebben bezorgd zijn, dat insinuaties over verborgen agenda's ongepast zijn, enz..

Leuk (hoewel...) om volgen, maar het is een prachtige illustratie van hoe noord en zuid in dit land echt anders denken, andere inschattingen maken.

Ik denk dan: laat iedereen aub maar doen wat men democratisch denkt te moeten doen. Laten we het verschil erkennen, en er beschaafd een gepast gevolg aan geven: beleid op maat.

En ja dus, wie beleid wil voeren, ook over niet echt wereldschokkende dingen, botst willens nillens op de structuren, schreeuwt finalement om een grondige staatshervorming.

Nu moéten we dus overeenstemming vinden. En wat is dan keer op keer het resultaat? We beslissen niets te doen.

In dit geval tot vreugde van de meerderheid van de Vlaamse partijen, en tot frustratie van de Franstalige partijen die een naar eigen zeggen onmisbaar beleidsinstrument moeten missen... We blokkeren elkaar gewoon verder.

Quousque tandem?

SIEGFRIED BRACKE