Interview Isabelle de Clercq

Met Isabelle de Clercq heeft de N-VA in Gent een politiek talent en lokaal zwaargewicht binnengehaald. Siegfried Bracke gebruikte voor de gelegenheid nogmaals zijn onversleten journalistieke vaardigheden om haar te interviewen, en u als (potentiële) kiezer meer inzicht te bieden in de Gentse N-VA lijst.

Isabelle, je bent al meer dan 20 jaar actief in de politiek, eerst als OCMW-raadslid en sinds 1992 als gemeenteraadslid. En je wil blijkbaar nog een tijd doorgaan. Vanwaar die gedrevenheid ?

Ik vind het van groot belang om mensen te kunnen helpen niet alleen vanuit mijn beroep, maar ook vanuit de politiek. Ik wil er in het bijzonder naar streven om de stad waarin ik leef, woon en werk ook voor mijn stadsgenoten aangenamer en democratischer te maken. Ik luister naar de mensen, en probeer hun boodschap te verwoorden. Ik vind dat uitermate belangrijk, en de mensen zijn er ook zeer dankbaar voor. Het gaat om maatschappelijk engagement in dienst van mijn medemensen. Ik weet dat dit misschien melig klinkt, maar toch zie ik het zo.

Je staat bekend als een politieke doorzetter met enorme werkkracht en dossierkennis. Waar gaat jouw interesse naar uit en hoe bereid je je voor op een gemeenteraad?

Ik volg al jaren het domein van openbare werken en stedenbouw: de staat van de wegen, de pleinen, voetpaden, fietspaden,…kortom, de concrete leefomgeving. De kwaliteit van de leefomgeving heeft een zeer grote impact op het welzijn van de mensen. Daarom probeer ik alles wat met deze materie te maken heeft, op de voet te volgen en de dossiers grondig te bestuderen en te analyseren, wat als lid van de oppositie niet altijd evident is. Je kan immers geen beroep doen op een kabinet van mensen/experts die helpen en adviseren, wat een schepen wel kan. Ik moet zelf op zoek gaan naar informatie en naar mensen die mij kunnen adviseren. En uiteraard beperkt mijn taak zich niet alleen tot het aankaarten van problemen of tekorten. Ik probeer ook te zoeken naar mogelijke oplossingen en concrete antwoorden op de problemen die mensen bij mij aankaarten, uiteraard hier in Drongen waar ik woon, maar ook in de andere delen van de stad.

Je hebt al ettelijke coalities de revue zien passeren. Is er een verschil in beleid  tussen de paarse tandem “Frank Beke-Sas van Rouveroij” en de paarse tandem “Daniel Termont-Mathias De Clercq” ?

Zeer zeker. Wat mij vooreerst opvalt bij de huidige coalitie, is de absolute overheersing van de socialisten. De liberalen komen maar weinig aan bod en moeten met lede ogen de macht van rode collega’s aanschouwen. Zij doen niets anders dan gedwee luisteren naar hun coalitiepartner en varen de koers die zij hen opdragen.

Een tweede markant verschil met de vorige coalitie, is de storende arrogantie van deze rood-blauwe meerderheid. Als je als oppositielid durft tussen te komen of vragen te stellen, word je vaak persoonlijk afgemaakt en/of aangepakt op een grove manier. Echt onaanvaardbaar. Elk raadslid is immers even democratisch verkozen, en verdient ook van het schepencollege respect. Helaas is dat respect vaak ver te zoeken!

Nochtans heeft de stad Gent de reputatie zeer degelijk en democratisch bestuurd te worden. Maar deze perceptie komt blijkbaar niet overeen met de realiteit. Hoe komt dat ?

Het schepencollege is  zeer gedreven in het opvoeren van een goednieuws-show : alles is   -zogezegd – tiptop in orde, en ook de media worden verwacht een mistgordijn op te trekken om de echte problemen te kunnen verdoezelen. Het schepencollege pakt graag uit met grootse en megalomane projecten, en dat maakt vaak blind voor wat niet goed gaat in de stad. En laat dat duidelijk zijn: er zijn wél problemen in de stad, problemen die dringend moeten worden opgelost.

Welke negatieve evolutie merk je in onze “schone stad”? Welke problemen worden te weinig aangepakt ?

Het is opvallend hoe de armoede in Gent sterk is toegenomen. Dit is gewoon onaanvaardbaar! Ondanks de honderden maatschappelijke werkers die er dagdagelijks mee bezig zijn , leven als maar meer mensen onder de armoedegrens. Ik vind het echt beschamend te moeten vaststellen dat in Gent duizenden mensen onder de armoedegrens leven, ondanks de miljoenen euro’s die  jaarlijks worden uitgegeven om precies dit fenomeen te bestrijden. Ik begrijp dit niet.

Ook het gebrek aan respect voor de ondernemers vind ik uitermate storend. Zo weigert men bijvoorbeeld te erkennen dat het voor de meeste winkeliers en handelaars van groot belang is dat hun klanten dichtbij kunnen parkeren èn tegen een democratische prijs. Immers, in de meeste shoppingscentra buiten de stad, kan men niet enkel dichtbij, maar ook gratis parkeren. Een attractieve en bloeiende handelskern is nochtans noodzakelijk voor de socio-economische leefbaarheid van de stad.

Toch verbant het stadsbestuur de auto, op alle mogelijke en onmogelijke manieren, of laat men de autobestuurders voor parkeren duur betalen. Het is dan ook niet te verwonderen dat al heel wat mooie handelszaken uit het centrum van Gent zijn verdwenen. Ik vind dit jammer. Zelfstandige ondernemers zijn de motor van onze economie, ze zorgen voor jobs. Er moet dus rekening gehouden worden met hun noden.

Nog?

Een probleem dat de laatste jaren alleen maar groter wordt, en het gevolg is van het foute migratiebeleid van de stad. Dat heeft jarenlang duizenden vreemdelingen naar de stad gelokt, aangezogen door de belofte hier het aards paradijs te vinden. Nu is men de controle totaal kwijt.

Iedereen verdient natuurlijk menselijke opvang, maar  door de slechte aanpak van het stadsbestuur, die de grote stroom vreemdelingen niet meer kan managen, zitten nu duizenden mensen in de problemen op vlak van huisvesting, scholing, voeding,…met alle gevolgen van dien. Het breekt mijn hart als ik zie dat kinderen hiervan vaak het slachtoffer zijn. Door die wantoestanden, wordt eveneens een hypotheek gelegd op de leefbaarheid in bepaalde delen van de stad. Door de omvang ervan, is het  probleem bovendien onbetaalbaar geworden.  Ik houd mijn hart vast voor de toekomst.

Nu pas kondigt het stadsbestuur een strengere aanpak aan, maar het is volgens mij al veel te laat.

Isabelle, jij begon je politieke loopbaan bij CD&V, in 2009 stapte je over naar LDD en nu ben je N-VA. Dat heet “job hoppen”, of zelfs “partij hoppen” ?

Ach, ik ben nooit uit geweest op postjes, heb altijd al in de oppositie gezeten, en daar is van macht of postjes geen sprake. De CD&V heb ik moeten verlaten omdat de onenigheid onder de gemeenteraadsleden van die partij,  ondraaglijk was geworden. Ik ben in de politiek gestapt om aan politiek te doen, ten dienste van de mensen, niet om ruzie te maken. En ik stap uit de LDD omdat ook die partij mij geen instrument geeft om goed te kunnen werken. Was er al in 2009 contact geweest met de N-VA, dan was mijn overstap allicht al vroeger gekomen. Want laat dat duidelijk zijn : ik ben Vlaams voelend, zoals ze dat zeggen. Wie ziet wat er de laatste tijd gebeurt, kan trouwens niet anders.

Tot slot, je bent beroepshalve advocate aan de balie van Gent, je bent politiek en maatschappelijk betrokken en je hebt bovendien vier kinderen. Hoe kan jij dit allemaal combineren én bovendien nog goed werk leveren ook ?

Dat is, als ik dat mag opmerken, een vraag die aan mannen zelden of nooit gesteld wordt. Maar goed. Ik ben inmiddels dertig jaar advocate, en ik ben fier op mijn beroep. Ook hier kan ik mij ten volle inzetten om mijn medemensen bij te staan. Maar zonder de politiek zou ik mij niet compleet voelen, want dankzij de politiek kan ik  nog zoveel meer betekenen voor mijn stadsgenoten. Uiteraard koester ik op de eerste plaats mijn gezin. Ik ben ontzettend trots op mijn man en mijn vier kinderen. Maar ik ben hen ook zeer dankbaar voor hun onophoudelijke steun in alles wat ik doe: zonder dat zou ik niet in staat zijn om alles met succes te combineren. Ik verzet dagelijks bergen werk, maar ik hou van al die uitdagingen en vooral…ik voel er mij prima bij ! 

Nog een driehonderdtal keren slapen en de verkiezingen staan voor de deur. Hoe kijk jij naar de komende gemeenteverkiezingen en welke boodschap wil jij de N-VA leden en kiezers meegeven ?

Ik denk dat wij op een belangrijk scharniermoment staan : de SP.A heeft ervoor gekozen  een kartel aan te gaan met Groen. Dus met deze partij gaan ze zeker verder. De kiezer moet zich hiervan zeer goed bewust zijn. Kiezen voor het kartel, betekent een super links beleid in de stad met nóg meer belastingen, nóg meer de auto aanvallen, nóg minder respect voor de werkende mensen en de ondernemers, nóg meer vreemdelingen aanzuigen : dat alles kunnen wij missen als kiespijn. Als de kiezer niet stemt voor het rood-groene kartel, kan een halt worden toegeroepen aan dat foute beleid. De N-VA heeft al bewezen haar nek te durven uitsteken, en dat  is zeldzaam in de politiek. De N-VA verdient dus alle steun van de Gentse kiezers. De N-VA is het enige betrouwbare alternatief voor rood-groen.

Isabelle, welkom bij de N-VA !