Veel geblaat, weinig wol - Isabelle De Clercq

Op 30 april 2012

Ruim een jaar geleden kondigde het stadsbestuur met veel bravoure aan dat Gent tegen eind 2011 een heuse 'solar city' of zonnestad zou zijn: 30.000 zonnepanelen op 200 daken van stadsgebouwen zouden de energiefactuur van de stad met wel 1 miljoen euro per jaar doen dalen, en de stadskas zou ook nog eens een aardige duit verdienen aan de verhuur van de daken aan een private energieproducent.

 Ruim een jaar later blijkt dit project een typisch voorbeeld van aankondigingspolitiek zonder resultaten waarop de huidige coalitie een patent heeft. Tot op heden zijn amper 6 (zes !) zonnepanelen geplaatst en het lijkt er sterk op dat het daar ook bij zal blijven. De private investeerder ziet het hele project niet meer zitten (door de verminderde opbrengst van groenestroomcertificaten) en alles ligt bijgevolg stil.

 Het stadsbestuur gaat hier allesbehalve vrijuit. Op het moment dat men het contract met de private investeerder sloot (april 2011), was al lang klaar en duidelijk dat het subsidiebeleid rond groenstroomcertificaten gevoelig zou wijzigen. Dit was immers door de Vlaamse Regering aangekondigd in december 2010. Onbegrijpelijkerwijs liet de stad toch in de afgesloten overeenkomst opnemen dat de investeerder zijn engagement niet hoefde na te komen wanneer het subsidiebeleid zou wijzigen. Sindsdien is dit project een kroniek van een aangekondigde dood.

 De stadskas blijft ondertussen achter met een fikse kater: weg huurinkomsten en weg goedkope energie. De eindbalans oogt niet fraai: in sowieso al moeilijke tijden mag de volgende bestuursploeg al meteen op zoek naar de honderduizenden euro's die door de (zelf georganiseerde) mislukking van dit project mislopen worden. Aan alternatieven is nooit gedacht en ze nu alsnog uitzoeken zal tijd vergen. Geen voorbeeld van goed en vooruitziend bestuur.

 Het mislukte zonnepanelendossier getuigt tegelijk vanzonnepaneel een bestuur dat zich te goed gaan voelen is om de democratische spelregels nog langer te respecteren. Zo bleef een kritische (schriftelijke) vraag van mijzelf over dit dossier ruim twee en een halve maand onbeantwoord (terwijl de reglementaire antwoordtermijn twee weken is). Ook na aandringen kwam geen reactie. Uiteindelijk moest ik het antwoord uit de pers vernemen. Ik heb dan nog een tussenkomst in de gemeenteraad moeten houden om enige toelichting rond het persartikel te krijgen.

De burgemeester vond in de debatten in de gemeenteraad enige verantwoording voor deze gang van zaken, nl. het bewust niet antwoorden van een schriftelijke vraag, overbodig. Blijkbaar zijn de mensen die de Gentenaars hebben verkozen om hen te vertegenwoordigen voor het huidige bestuur quantité négligeable.

 Isabelle De Clercq is gemeenteraadslid voor de N-VA en tevens advocaat

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is